بررسی وضعیت تخریب پوشش گیاهی در منطقه شرق اصفهان به کمک روش لادا

مناطق خشک و نیمه خشک، به دلیل حساس بودن، اکوسیستم های متغیری دارند. بنابراین، برای اجرای اغلب فعالیت های مدیریتی و اصلاح این فعالیت ها به ارزیابی و پایش مداوم این محیط ها نیاز است. پوشش گیاهی یکی از مهم ترین ابزارهای ارزیابی اکوسیستم ها به شمار می‏رود و اغلب از آن همچون معیاری برای ارزیابی و پایش بسیاری از کارکردهای اکوسیستمی استفاده می‏شود. در این پژوهش، برای نخستین بار در کشور ایران، وضعیت پوشش گیاهی یک منطقه بیابانی به وسیله روش ارائه شده توسط پروژة ارزیابی تخریب زمین در مناطق خشک (لادا) ـ که یکی از آخرین دستورالعمل های بررسی تخریب پوشش گیاهی نیز به شمار می‏رود ـ ارزیابی شده است. در این مدل برای ارزیابی وضعیت پوشش گیاهی از 16 معیار مختلف استفاده می‏شود: کل خاک لخت، لکه‏ های بدون پوشش، ماده آلی، قدرت پوشش گیاهی، نسبت گونه‏ های دائمی، نسبت گونه‏ های مفید، نسبت هر طبقه، گونه ‏های کم شونده، گونه ‏های زیادشونده، گیاهان سمی، گونه مهاجم، خسارت ناشی از آفات، خسارت در اثر بیماری، تجاوز بوته ‏ها، بهره ‏برداری (بوته‏ کنی)، و کاهش بایومس. پس از اجرای این مدل در مراتع بیابانی ناحیه شرق اصفهان و مقایسه نتایج به دست آمده با واقعیت، مشخص شد عملکرد این مدل دست‏ِکم برای مناطق بیابانی این ناحیه بسیار مناسب است.